فراری F۱۳۸، خودرویی ایده آل برای فصل جدید مسابقات فرمول یک

فصل جدید مسابقات فرمول یک در تاریخ 17 مارس / 27 اسفند در آلبرت پارک ملبورن استرالیا آغاز خواهد شد. با توجه به اینکه تغییرات اندکی در قوانین مسابقات فرمول یک امسال داده شده، تفاوت میان خودرو سال قبل فراری (F2012) و خودروی امسال آنها، F138، به جای آنکه انقلابی باشد بیشتر تکاملی است. اگرچه چشمان ناآشنا تفاوت چندانی در فراری F138 مشاهده نمی کنند؛ اغلب بخش ها و سامانه های این خودرو بهبود یافته اند تا در عین حالی که اعتمادپذیری افسانه ای خودروهای فراری را حفظ می کند، عملکرد آن را به بیشینه خود برساند. 

اگر از قسمت های خارجی خودرو شروع کنیم، دماغه پله ای سرپهن ورودی های هوای جلو فراری F2012 تا حدی در خوردوی F138 مسدود شده است؛ که به ادعای مهندسان فراری علاوه بر ظاهر خودرو، آیرودینامیک آن را نیز بهبود داده است. با این حال، مهم ترین تغییرات در قسمت عقب خودرو رخ داده است، که باریک تر و مخروطی تر از F2012 است.
آیرودینامیک F138 هنوز در حال پیشرفت و بهبود است، و انتظار می رود که آزمایش تونل باد حداقل تا آغاز مسابقات تعیین خط گراند پریکس استرالیا ادامه داشته باشد. باله های جلویی و عقبی F138 تقریبا چیدمانی مشابه خودرو فصل قبل فراری دارد. در زیر بدنه خودرو، میل کششی های سیستمتعلیق فنری جلو و عقب کماکان وظیفه نگهداری خودرو را بر عهده دارند؛ اما به نحوی تنظیم شده اند که تحت شرایط خاص خودرو را اندکی بلند کنند تا آیرودینامیک آن را بهبود بخشد.

موتور F138، موتور تنفس طبیعی 2.4 لیتری 056 فراری است که از زمان صدور مجوز استفاده از موتورهای V8 توسط FIA در سال 2006 / 1385، انواع مختلف آن توسط فراری مورد استفاده قرار گرفته است. با توجه به سیاست های «سبز» FIA، امسال آخرین سالی است که این موتور تنومند در مسابقات فرمول یک مورد استفاده قرار می گیرد. از سال 2014 / 1393، موتورهای خودروهای فرمول یک به موتورهای توربوشارژ 1.6 لیتری 6 سیلندر تغییر خواهد کرد.

کی از بزرگ ترین ایراداتی که به مسابقات فرمول یک چند سال اخیر گرفته شده است، مشکلاتی است که خودروها برای طی کردن مسیر پیست با آنها مواجه هستند که باعث شده است مسابقات برای تماشاگران خسته کننده باشد. در پاسخ به این مشکل، قوانین مسابقات تغییر یافته اند تا سرعت خودروها در مسیرهای مستقیم افزایش یابد. خودرو F138 مجهز به سامانه فعال کاهش پسا (ADRS) است، که توسط راننده کنترل می شود و فشار رو به پایین باله ها را در مسیرهای مستقیم کاهش می دهد. در نتیجه سرعت خودرو در مسیرهای مستقیم بین 14 تا 16 کیلومتر افزایش می یابد.

همچون همیشه، رقابت فراری در روی پیست تیوینیگ دقیق خودروهای فرمول یک خود است. زمانی که حاشیه امنیت بردن یک مسابقه یک ساعت و نیمه تنها چند ثانیه است، افزایش سرعت تنها به میزان 80 متر بر ساعت (که به اندازه سرعت حرکت حلزون است) می تواند نتیجه مسابقه را عوض کند.